Bokstherapie – derde les - Bokstherapie.nl

Bokstherapie – derde les

Ik voelde me deze week als een tiener die haar huiswerk niet had gemaakt. De ankerkaarten die Marcel en ik de vorige sessie hadden gemaakt, had ik nog geen moment aangeraakt. Ja, in mijn handen gehad, meerdere keren. Om ze te verplaatsen van tafel naar kast en van kast naar tafel, steeds op een zichtbaar plekje als herinnering. En elke dag voelde niet als het moment om ze in te zetten, zoals we ze hadden bedoeld. Was in aan het vermijden? Zo voelde het niet. Het ging deze maand super, alsof ik meerdere lasten naast mij neer had gelegd. Ik voelde me opgeruimd en dicht bij mezelf. Toch heb ik gisteravond een meditatie gecombineerd met het bewust inzetten van deze ankerkaarten. Ik wilde vandaag niet aankomen bij Marcel en te kennen geven dat ik niks met de opdracht had gedaan.

Goeie dingen

“Ik moet eerlijk zeggen dat ik gister pas de kaarten heb ingezet,” vertel ik Marcel aan het begin van de les. “Dan heb je ze niet nodig gehad.” Heerlijk, het denken van deze man. Ik geef een brede glimlach. “Nee, en eigenlijk deed het gister ook niet veel met me. Alsof de lading ervan af is.” We praten lang over welke mooie processen ik de afgelopen weken door ben gegaan. Grote groei, veel inzicht, enorme rust, loslaten. Hoe ik bewust in mijn lichaam sta, hoe ik bewust in mijn energie sta. Goeie dingen. Alhoewel er momenteel veel veranderingen in mijn leven plaatsvinden, voel ik me krachtig, sterk en kalm. Ook de opdracht die ik eerder van Marcel had gekregen, om in een ontspannen open houding door het leven te gaan, doet nog steeds elke dag veel voor me.

Een heel andere energie

Marcel bevestigt dat ik al bij binnenkomst een hele andere energie had dan bij voorgaande lessen. Dat is natuurlijk een leuke bevestiging om te horen; dat is de ontwikkeling waar je hard voor werkt.
“Hoe behoud je je balans hierin?” vraagt Marcel. “Wat doe je om in deze kracht en rust te blijven?” Daar moet ik even over nadenken. Mijn valkuil is altijd geweest dat ik, wanneer ik me goed voel, snel all in ga en mezelf uit mijn evenwicht gooi. Een goed punt dus om over na te denken. Ik heb het gevoel dat ik, zolang ik blijf mediteren, hardlopen en yoga doe, aardig stabiel en dicht bij mezelf blijf.

All in

We zijn zo lang aan het praten dat de halve les al voorbij is. Tijd om nog wat te doen dus! Ik mag een springtouw pakken. Oh mijn god, denk ik, touwtje springen… “Ik ben niet goed in touwspringen,” dek ik mezelf in.

Mijn eerste ronde springen mag ik geheel naar eigen inzicht invullen. Twee minuten lang. Ik begin snel en onrustig, en wat grappig is: ook hier ga ik all in. Doordat ik te snel begin raak ik al snel buiten adem en spring ik steeds mis.
Het tweede rondje mag ik twee minuten zo snel mogelijk springen. Ook hier raak ik redelijk van uit mijn doen: ik ben opnieuw buiten adem, moe, onritmisch, maak verkeerde stappen.
Bij de derde ronde is het de bedoeling dat ik juist zo lángzaam mogelijk spring. Ik kan je zeggen: dat is knap lastig! Ik spring constant mis. Het voelt super lomp en irritant.
Het laatste rondje mag ik twee minuten springen vanuit bewustheid; eigen ritme, eigen tempo. Door de drie voorgaande rondjes ben ik al aardig vermoeid en is het moeilijk om mijn eigen ritme te vinden. Maar ik ben mij wel een stuk bewuster dan bij de eerste ronde.

Een wijze les

Het grappige aan deze oefening is dat het wederom te koppelen is aan het dagelijks leven, aan je eigen “ritme” of oude patronen. Bij het eerste rondje bleek duidelijk dat ik verwachtte dat ik het goed moest doen. Het begint al door te zeggen dat ik er niet goed in ben; ik verontschuldig mezelf, alsof ik iets moet bewijzen. Vervolgens ga ik er vol in, zonder bewust in contact met mijn lichaam te staan. Het tweede en derde rondje sprong ik volledig uit mijn eigen ritme, omdat ik me moest aanpassen aan een aangegeven snelheid. In dit geval dus wel degelijk een verwachting waar ik aan moest voldoen. Het is lastig om deze snelheid te volgen, het paste niet bij me. Alhoewel ik bij het laatste rondje al vrij vermoeid was, begon ik met veel aandacht aan de twee minuten springen. Opvallend was, dat wanneer je constant in een snelheid buiten je eigen ritme hebt gesprongen, het best even duurt voordat je weer bij je eigen gevoel bent, en dus je eigen tempo hebt gevonden. Puur door de afleiding van het volgen van een ander ritme. De les hierin is duidelijk: blijf dicht bij je kern, volg je eigen tempo om in het ritme te blijven dat fysiek en mentaal bij jou past.

Durven groeien

Na het touwspringen gaan we nog eventjes de ring in om te boksen. De opdracht die ik mee naar huis krijg is: verder durven groeien in het mezelf krachtig neerzetten én me uitspreken. Balans en rust vinden en behouden, en in vol bewustzijn een stap naar voren of naar achteren zetten. Ik heb er zin in!!

Eva

Scroll naar boven

jongerencoaching 

Nieuw: Jongerencoaching en begeleiding met de methodiek bokstherapie: Ontdek je kracht, vind je groei!