Hoi! Mijn naam is Eva. Binnenkort begin ik mijn eerste les bij Bokstherapie Amsterdam. Aangezien ik graag schrijf, heb ik aan Marcel gevraagd of hij het leuk vindt als ik een bokstherapie-dagboek bijhoud over hoe de therapie voor mij is. Hij stemde daarmee in 🙂 In dit eerste blog vertel ik je wat eraan vooraf ging, voordat ik bij Bokstherapie terechtkwam. De volgende blog zal een verslag van mijn eerste les zijn.
‘Dit is goed, dit wil ik zien.’ Mijn therapeut zit tegenover me en moedigt me aan om de woede die ik omhoog voel komen, eruit te laten. Misselijkmakend. Mijn hart scheurt, mijn vuisten verkrampen. ‘Dit is de woede die ik bedoel. Dit is wat je nog steeds vast hebt gehouden de laatste maanden.’
We zijn recentelijk opnieuw begonnen met EMDR. Begin 2018 heb ik ook EMDR gehad. Toen al heeft het veel voor me gedaan. Maar op een bepaald punt zijn we bewust gestopt. Wetende dat we nog niet klaar waren. Maar dat éne stukje trauma deed op dat moment te veel pijn. Daar was het nog geen tijd voor, dat wisten mijn therapeut en ik allebei. Toch had de EMDR op dat punt al zoveel goeds voor me gedaan, dat ik me een bevrijd mens voelde. Het voelde goed om een pauze te nemen van therapie.
Ik hoopte dat het over zou waaien
En het ging goed. Het ging super, eigenlijk. Voor de volle honderd procent stortte ik mij op een nieuwe fase. Ik voelde me opgeruimd, een herboren mens. Ik ging lekker aan het werk, bouwde mijn sociale leven weer op. Ik had geen last meer van paniekaanvallen. Ik voelde me op zoveel vlakken sterk, rustig. Van binnen wist ik dat er iets afgemaakt moest worden. Maar stiekem hoopte ik dat het over zou waaien (ha, ha!). Dat het zou verdwijnen in deze nieuwe lekker gaande fase van mijn leven. Ik was wellicht een beetje trots door te denken dat ik klaar was. Alles ging heerlijk toch? Dit was leven!
Totdat ik langzaam weer paniek begon te ervaren. Een oud vertrouwd patroon begon langzaam voet te krijgen in mijn leven. Het weglopen voor gevoelens, triggers negeren die van binnen emoties oprakelden. Mezelf heel druk houden. ‘Dit is wie ik ben. Gewoon lekker bezig zijn,’ hield ik mezelf voor. Maar ik was met alles bezig behalve met mezelf. Toen de paniek en lichamelijke klachten terugkwamen, zag ik in dat ik mijn persoonlijke groei, mijn herstel, op stil had gezet.
Gelukkig had ik inmiddels wel geleerd om naar de seintjes van mijn lichaam te luisteren. I had crossed a line; ik moest een stap terug. Met toch wel pijn in mijn hart (en last van de nodige trots), deed ik een stap terug, in mijn werk en in mijn dagelijks leven. Pas op de plaats. Ik schreef me in bij een yogaschool, pakte mijn meditatie en schrijfwerk op, en maakte een afspraak bij mijn therapeut. Hij en ik waren het direct eens: Het is tijd voor het laatste stukje EMDR.
een afspraak bij Bokstherapie
‘Ervaar je het ook in je dagelijks leven, de woede? Heb je onrust?’
‘Niet te doen,’ antwoord ik. ‘Ik voel me geïrriteerd, ongeduldig. Van binnen schreeuw ik, ik wil met dingen smijten, mensen in hun gezicht meppen, deuren intrappen. En de afgelopen twee EMDR sessies hebben dit extra getriggerd.’
‘Mooi.’ Het altijd even droge antwoord van mijn therapeut. ‘Laat het er maar zijn. Zonder erbij na te denken of dit geoorloofd is. Schrijf het op, in detail. En kanaliseer je woede. Voordat je daadwerkelijk gaat meppen en schreeuwen.’
Dus dat is waar ik mee bezig ben gegaan. Mijn woede stop ik in het hardlopen. Soms sla ik mijn vuist in mijn matras, als ik écht een mini outburst heb. En om helemaal mijn woede toe te laten en ook te leren kanaliseren, heb ik een afspraak gemaakt bij Bokstherapie Amsterdam. Daar ben ik super excited over.
In het begin had ik moeite met deze ‘stap terug’. Maar inmiddels zie ik dat heling in fases komt, en besef ik dat ik juist door deze stap terug alweer zoveel sprongen vooruit maak. Er gebeurt zoveel met me, en Ãn me. Ik heb inzichten tijdens yoga en meditatie, voel de connectie met mijn lichaam herstellen.
Heling is laagjes afpellen
Ik had onlangs een fijn gesprek met iemand. Zij zei me dat heling, of persoonlijke groei, net is als het afpellen van laagjes. Wanneer je groeit, en dingen meemaakt, bouw je laagjes om je heen. Je groeit, maakt mee, creëert een laagje. Groeit, maakt mee, creëert een nieuw laagje. En wanneer je gaat werken aan jezelf, pel je die laagjes dus ook weer één voor één af. Laagjes pellen, it makes sense. Ik geloof ook dat een mens niet meer kan verwerken dan hij aankan. En dus is dit het juiste moment, de juiste fase in mijn leven voor een nieuw stukje heling. Een nieuw laagje. De uitwerking van de EMDR is in volle gang, en ik hoop dat de bokstherapie mij hierin zal ondersteunen.
Hoera voor heling, hoera voor het maken van ruimte en hoera voor het groeien in fases.
Eva
